Bardzo przyjemnie czytało się impresje Bukowskiego o jego licznych (w szczytowym momencie - dziewięciu) kotach: po pierwsze z uwagi na wdzięczny temat, a po drugie: dzięki tłumaczeniu Michała Kłobukowskiego, którego przekład "Wszystko jest iluminacją" Foera zachwycił mnie pod koniec ubiegłego roku. Na co dzień brakuje mi pozytywnych relacji mężczyzn z kotami (ojciec jest pod tym względem absolutnie niereformowany), Bukowski tymczasem okazuje swoim podopiecznym - znajdom z przeszłością - wielką czułość, wyrozumiałość i troskę, wyrażaną w krótkich, dosadnich słowach, ale absolutnie rozczulającą i niezaprzeczalną. Dla miłośników kotów - pozycja może nie obowiązkowa, choć z pewnością warta przeczytania.
No comments:
Post a Comment